ΤΑ ΤΡΕΝΑ - ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Με παίρνουν κάθε τόσο και με γυρίζουν τα τρένα,
σαν έναν εξόριστο που δεν ξέρουν πού να τον αφήσουν,
σαν έναν κρατούμενο που δεν εμπιστεύονται σε καμιά φυλακή
-έναν κρατούμενο που δεν γνωρίζει το λάθος του
εκτός αν η λ΄θπη για τη ζωή είναι φόνος,εκτός
αν η καρδιά που αγαπά έχει χάσει τη λογική της.

Ανοίγουν τις γραμμές οι σηματοδότες,
τα τρένα περνάνε τα σύνορα προς τα κει,
τα σύνορα προς τα δω κι εγώ βρίσκομαι στο παράθυρο
ταξιδεύοντας πάντοτε. Εξετάζουν οι ελεγκτές τα χαρτιά μου
κοιτάζοντας, προσεκτικά, το βαθιά
ρυτιδωμένο μου πρόσωπο, το γιομάτο
υπογραφές και σφραγίδες: "περάστε..."
Και συνεχίζω, ωστόσο, δεν ξέρω πού, πότε και πώς
θα μου αφαιρέσει ο μεγάλοςο σταθμάρχης το διαβατήριο.

(ΟΔΟΙΠΟΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1967-1970)