Παραμύθι άτιτλο 5 (η συνέχεια της συνέχειας της συνέχειας της συνέχειας)

Η πέρκα, όμως, ήταν πολύ ευτυχισμένη.

Όσοι φίλοι της δεν είχαν επαφή με τον κουτσομπόλη κόρακα την είχαν αποδεχτεί και χαίρονταν που την έβλεπαν κεφάτη και γεμάτη αυτοπεποίθηση.

Ωστόσο, όσοι είχαν ενημερωθεί για το "συμβάν" από τον κόρακα, την κοιτούσαν με μισό μάτι και σχεδίαζαν την τιμωρία της. Ποια, δηλαδή, ήταν εκείνη για να αλλάξει; Με ποιο δικαίωμα;

Μη σας τα πολυλογώ, ένα πρωί μια αντιπροσωπεία φίλων του κόρακα κατέβηκε στην παραλία με σκοπό να βρει την πέρκα,  να της τα "ψάλλει" ένα χεράκι και να την αναγκάσει να κάνει μια δεύτερη επέμβαση ώστε να γυρίσει στην αρχική της κατάσταση. "Επαναπροσδιορισμό του εαυτού της" είχαν σκεφτεί να ονομάσουν αυτό που ήθελαν να την αναγκάσουν να κάνει.

Φτάνοντας στην παραλία, άρχισαν να σκούζουν. "Πέρκα!!! Πού είσαι καλέ πέρκα;"¨

Φώναζαν μισή ώρα μα η πέρκα δε φαινόταν πουθενά.

27 μέρη που που αξίζει να επισκεφθείς

http://www.buzzfeed.com/ariellecalderon/surreal-places-to-visit-before-you-die

Τόσο ιδιαίτερα σε βαθμό που αναρωτιέσαι αν υπάρχουν.

Wittgenstein

Ludwig Wittgenstein (1889-1951): Αυστριακός φιλόσοφος με σημαντική συνεισφορά στον τομέα της αναλυτικής φιλοσοφίας και της λογικής. Θεωρείται ένας από τους πλέον επιδραστικούς φιλοσόφους, του οποίου το έργο διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη της φιλοσοφικής σκέψης του 20ου αιώνα.

Παραμύθι άτιτλο: 4 (η συνέχεια της συνέχειας της συνέχειας)

Όπως καταλαβαίνετε, αγαπητοί αναγνώστες, η πέρκα δε θα χαιρόταν για πολύ ακόμα.

Οι κάτοικοι του νησιού, μη μπορώντας να καταλάβουν την απόφασή της, (φυσικά και έμαθαν ότι η εξαφάνιση των ριγών δεν οφειλόταν σε φυσικά αίτια) την στοχοποίησαν. "Κυρία, κυρία, τι είναι "Στοχοποίησαν";;;".  Πάμε ξανά.Την έβαλαν στο μάτι, την κορόιδευαν, δεν την άφηναν σε ησυχία. Ήταν για πολύ καιρό το πρώτο θέμα στις κουβέντες τους, η πρώτη είδηση στις ανταποκρίσεις, το παράδειγμα προν αποφυγή.

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης για την Εκπαίδευση

https://www.youtube.com/watch?v=I1ouePjBA1w

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922 - Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής. Υπήρξε από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα.

The man who planted trees

The man who planted trees

Παραμύθι άτιτλο : 3 (συνέχεια της συνέχειας)

"Μα πώς είναι δυνατόν να μην έχει ρίγες;" σκέφτηκε μεγαλόφωνα. Εκείνη την ώρα όμως περνούσε πάνω από το δεντρόσπιτο του σύντεκνού του του κότσυφα. "Τιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι;" έσκουξε η κοτσυφίνα. Δεν έχασε χρόνο και ενημέρωσε την φιλενάδα της,την καρακάξα. Μη σας τα πολυλογώ, σε λίγη ώρα όλο το νησί ήξερε για την πέρκα. Τα κουτσομπολιά έδιναν και έπαιρναν. Και να φανταστείτε πως ο κόρακας μόλις που ξαπόσταινε έξω από τη φωλιά του.

Λιγό πιο χαμηλά υψομετρικά, η πέρκα συνέχιζε αμέριμνη την βόλτα της. Και ήταν τόσο χαρούμενη. Ήταν η μοναδική πέρκα που κατάφερε εδώ και χρόνια να αποτινάξει από τις πλάτες τις τα σημάδια υποταγής στο είδος. Ε όχι, εκείνη δεν ήθελε ρίγες! Ήθελε να μπορεί να αποκτήσει το δικό της χαρακτήρα και ύφος. Το πάλεψε, και τα κατάφερε. Βέβαια η πλαστική επέμβαση ενείχε ρίσκο, αλλά ήταν αποφασισμένη. Και της βγήκε σε καλό.

Wake up!

"...την αγάπη όσο την κυνηγάς τόσο ξεμακραίνει...

Φοβάται μην την πνίξεις.Και φοβάται κυρίως όσους την θέλουν για να τους κάνει ευτυχισμένους.

Τρέχει πίσω απ'αυτούς που θα κάνουν εκείνη ευτυχισμένη!"

Μην κηνυγάτε πια! Ζήστε!!

Wake up

Λέγε με "Φίλε"!

Μαθητική ταινία μικρού μήκους από το 2ο Γυμνάσιο Άνω Λιοσίων.  Κατά τη γνώμη μου εξαιρετική και, όπως λέμε και εμείς οι «Αγγλικούδες», to the point!

Ας την προωθήσουμε και ας δράσουμε! Όλοι στα σχολειά μας αντιμετωπίζουμε παρόμοιες καταστάσεις.

Λέγε με "φίλε"

Παραμύθι άτιτλο 2 (συνέχεια)

Μια μέρα, πετώντας πολύ κοντά στην θάλασσα, τον έπιασε φοβερό και τρανταχτό φτάρνισμα.
Προσπαθώντας να μην ανακόψει το πέταγμά του, έκοψε το  τρανταχτό φτάρνισμα. Αυτό βέβαια είχε ως αποτέλεσμα να κλείσει για δύο και μισό δευτερόλεπτα το αριστερό του μάτι. Στεναχωρήθηκε πολύ, γιατί έχασε πολύτιμες πληροφορίες που θα ικανοποιούσαν την κουτσομπόλα φύση του. Πρόλαβε και είδε, όμως, με το ανοιχτό δεξί του μάτι, την κυρία πέρκα, εκεί δίπλα στα βραχάκια.
Εκείνη δεν τον είδε και συνέχισε αμέριμνη την βόλτα της. Αλλά ο κόρακας πριν πάρει πάλι την ανηφόρα, και με τα δύο μάτια πλέον ανοιχτά, παρατήρησε κάτι πολύ περίεργο. Η κυρία πέρκα δεν είχε πια τις ρίγες της!!!!!

Παραμύθι άτιτλο: 1

Μια φορά κι έναν καιρό στα όρη του νησιού ζούσε ο περίεργος κόρακας. Πέρα από το ότι ήθελε να τρώει τα πάντα, ήθελε και να ξέρει τα πάντα. Δηλαδή δεν ήταν περίεργος, ήταν κουτσομπόλης. Πάμε ξανά λοιπόν.
Μια φορά και έναν καιρό στα όρη του νησιού ζούσε ο κουτσομπόλης κόρακας. Η κάθε μέρα του ήταν και μια περιπέτεια. Δε βαριόταν ποτέ και ρωτούσε να μάθει τι έκανε ο ένας και ο άλλος. Ποιόν ρωτούσε; Μα, όλους! Όλοι του έλεγαν ότι ήξεραν. Δεν ήξεραν βέβαια ότι ήταν κουτσομπόλης.

New

Έναρξη σεζόν..

Ξανά από το Νότο. 

Καλά να 'μαστε..και πάμε!

Στη Σέριφο ήσουν πουλί - Π.Θαλασσινός

Το τραγούδι της Τρίτης

Το άκουσμα το σημερινό ήρθε απρόσμενα ως πρόταση-προσπάθεια συναισθηματικής ανάτασης.

Πρώτη φορά στα αυτιά της σαύρας, άφησε μια μυρωδιά από εκείνα τα ταξίδια που κανείς κάνει μοναχός, αλλά με παρέα.

Μένουμε στο Νότο.

Καληνύχτα

Καπετάν Σιρόκο (Μιχάλης Τερζής, Νένα Βενετσάνου)

Ένα τραγούδι την ημέρα...

Το τραγούδι της ημέρας για σήμερα ήταν...ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ

Καλή σας νύχτα.

Ανάφη, η μοναχικά μαγευτική

1 2   μ ή ν ε ς   σ τ ο   ν η σ ί

Σ  ε  π  τ  έ  μ  β  ρ  ι  ο  ς

Το καράβι φτάνει στο λιμάνι μετά από 10 ώρες περίπου. Χαμόγελα, γλυκιά κούραση και ζέστη.

Το πρωινό της Ανάφης, καθάριο και λαμπερό, υποδέχεται τον επίδοξο μόνιμο κάτοικο. Η διαδρομή προς τη Χώρα επιφυλάσσει την πρώτη γνωριμία, ένας τύπος κάνει ωτοστόπ, Ιταλός δάσκαλος, μου λέει, όταν στριμώχτηκε πλάι στις βαλίτσες μου, ο οποίος έρχεται επί πολλά χρόνια κάθε χρόνο διακοπές στο νησί.

Το τέλος του μήνα μας βρίσκει να αισθανόμαστε λες και ζούμε χρόνια στον βράχο τούτο.

Και τι πειράζει που δεν έχουμε ακόμα ίντερνετ, ούτε σήμα κινητής τηλεφωνίας στο νησί, εκτός της Χώρας.

Ο κόσμος έχει φύγει και έχουν μείνει όσοι αντέχουν, έχουν μάθει να αντέχουν ή αναγκαστικά θα αντέξουν.

Θέα από μπαλκόνι της Χώρας, νότια προς το Κρητικό Πέλαγος. Διακρίνονται καθαρά οι τέσσερεις βραχονησίδες: αριστερά η Μακριά, πιο δεξιά η Παχειά και μπροστά της τα Φτενά (οι ονομασίες για ευνόητους λόγους). Στα δεξιά και κάτω το λιμάνι με τις δύο αποβάθρες.

Επίσης, χαρακτηριστικό στις φωτογραφίες της Ανάφης είναι και τα καλώδια της ΔΕΗ - από ένα σημείο και μετά απλά σταματούν να ενοχλούν, είναι μέρος του τοπίου.

Ο  κ  τ  ώ  β  ρ  ι  ο  ς

Είναι σαν να ξέχασε το καλοκαίρι να φύγει. Στιγμές στιγμές μια σύγχυση την έχεις, τώρα τι κάνω εγώ εδώ, αφού είναι Οκτώβρης.. ακόμα στην άγονη γραμμή; άντε πάλι πίσω στην Αθήνα.

Χαλά για λίγο ο καιρός, Φυσικά δε μιλά κανείς για χαμηλές θερμοκρασίες. Απλά αυτή η νοτιά σε αναστατώνει - και τη θάλασσα φυσικά.

Ξαναφτιάχνει ο καιρός. Δεν κάνει κρύο στην Ανάφη, κρύο δεν έκανε ποτέ.

Εμπειρία πρωτόγνωρη: περίπατος με το σχολείο στην παραλία του Κλεισιδιού. Κουβαλάμε και το φιλέ για βόλεϋ, εννοείται πως παίζουμε όλοι, καθηγητές μαθητές.

Οι συνάδελφοι γίνονται η οικογένειά σου. Αν τύχει και ταιριάξετε, είναι ευτυχία και ευλογία.

Περίπατος με το Γ/σιο-Τ.Λ. Ανάφης στο Κλεισίδι.

Χρώματα της ανατολής, με τον Κάλαμο σε πρώτο πλάνο.

Ν  ο  έ  μ  β  ρ  ι  ο  ς

Αισθάνεσαι ότι το σπίτι σου ήταν πάντα εκεί, στη μέση του πελάγους.

Πια είσαι εσύ και οι ντόπιοι. Κλειστοί άνθρωποι, καθόλου χαρακτηριστικοί νησιώτες. Χρειάζονται το χρόνο τους. Δεν παραξηγείς - άμυνες αναπτύσσουν.

Ανήμερα την 17η Νοέμβρη, ψάρεμα καλαμαριών. Μα τι γλυκειά βραδιά, ο χειμώνας φέτος δε θα ρθεί. Ας πάω για μια βουτιά ακόμα στο Κλεισίδι. Έκλεισε και η κυρία Μαργαρίτα.

Το βράδυ το πρόγραμμα έχει επιτραπέζια και ταινία στο αυτοσχέδιο σινεμά.

                                           Η ζαφορά, το φυτό από το οποίο προέρχεται το γνωστό σε όλους μας σαφράν.
                                     Φύεται ελεύθερα στις πλαγιές τις Ανάφης και η εποχής συγκομιδής είναι ο Νοέμβριος.

                                                                              Το Κλεισίδι το Νοέμβρη.

Δ  ε  κ  έ  μ  β  ρ  ι  ο  ς

Το νησί γιορτάζει τον Αη-Νικόλα. Γλέντι για την χάρη του κάθε χρόνο στην αίθουσα του πολιτιστικού. Συνήθως παίζει κάποια ορχήστρα από Σαντορίνη. Ο μπαρμπα-Μανώλης με την τσαμπούνα του εννοείται πως θα εμφανιστεί και αυτός. Μαζί με το γιό και τον εγγονό του. Νταουλάκι και τσαμπούνα, βεβαίως βεβαίως, αντίστοιχα.

Τις γιορτές των Χριστουγέννων οι Αναφιώτες δεν τις περνούν στο νησί. Για καμιά δεκαριά μέρες όλοι αναζητούν την πολυκοσμία των πιο πολύβουων περιοχών.

Η περιφορά της εικόνας του Αγίου Νικολάου την ημέρα της χάρης του, στην ομώνυμη πλατεία της Χώρας. Φυσικά, όλο το χωριό παρόν

Το F/B ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ προσεγγίζοντας τη μεγάλη προκυμαία της Ανάφης. Θα εξυπηρετούσε το 2010 τους ταξιδιώτες των χριστουγεννιάτικων διακοπών.

Ι  α  ν  ο  υ  ά  ρ  ι  ο  ς

Χειμώνας. Ήρθε, επιτέλους.  Ο αέρας σφυρίζει και η θάλασσα αλλάζει τόσα μπλε, δεν πιστεύεις στα μάτια σου.

Σάββατο βράδυ στο “Μύλο”. Κονιάκ στο μπάρ για να ζεσταθείς. Πολύ ωραίες ροκ μουσικές.

                                                        Τι να πεί κανείς για τους πίνακες ζωγραφικής της φύσης;

                                                                              Ο “Μύλος” του κυρίου Αντρέα.

Φ  ε  β  ρ  ο  υ  ά  ρ  ι  ο  ς

Ζημιές στο λιμάνι από τον αέρα και τη θάλασσα, Τα καράβια αρνούνται να δέσουν. Άλλωστε, πού να δέσουν; Η μια προκυμαία είναι σε αχρηστία.

Κι άλλα απαγορευτικά.

Τα μίνι μάρκετ δεν έχουν αποθέματα πια σε φρέσκα λαχανικά.

Ούτε λεφτά υπάρχουν. Δεν ανεφοδίασαν το μηχάνημα από την Αγροτική Θήρας.

Η διάθεση το Φλεβάρη είναι περίεργη. Δύσκολος μήνας.

Καταφεύγεις στο κυρίου Νεόφυτου το καφενείο, πάνω από την Αλεξάνδρα. Χαζεύεις τη θέα που σου κόβει την ανάσα, απολαμβάνοντας το αφέψημα-μυστικό του. Θα εκπλαγείς με τις μουσικές που θα ακούσεις εκεί - από Χαίνηδες μέχρι πορτογαλικά φάδος.

Ευτυχώς που υπάρχει και η νέα σου “οικογένεια”.

Το λιμάνι μετά το “τσουνάμι”. Δυστυχώς, είναι εικόνα που συναντάται κάθε χρόνο και στοιχίζει την επικοινωνία του νησιού με τις υπόλοιπες Κυκλάδες.

Μ  ά  ρ  τ  ι  ο  ς

Η άνοιξη στην Ανάφη φέρνει κι άλλα απαγορευτικά. Χαρταετός στο λιμάνι. Κρίμα που εκείνη τη μέρα δεν είχε αέρα.

Το σχολείο γίνεται ο πιο οικείος χώρος μετά το σπίτι σου (και ίσως και τα σπίτια κάποιων συναδέλφων). Πολλές δραστηριότητες λαμβάνουν χώρα εκεί -  διάθεση για προσφορά, έτσι το λένε.

Ο (χειροποίητος) χαρταετός που δεν πέταξε.

Γυμνάσιο με τάξεις Λυκείου Ανάφης

Α  π  ρ  ί  λ  ι  ο  ς

Τάβλι στο “Βυθό” της Μαρίας και...ξαφνικά το νησί ξυπνά! Άσπρίζουν τα φουρνιά για να δεχτούν το πασχαλινό γεύμα, ασπρίζουν τις αυλές. Άλλη διάθεση! Το Πάσχα, λένε όλοι, της πάει της Ανάφης.

                                                             Φρεσκάροντας το φουρνί

Μ  ά  ι  ο  ς

Μάρτης γδάρτης λέει η παροιμία, μα στην Ανάφη μου ο Μάης μας έστειλε χαλάζι. Άσχετα αν μας άφησε να φτιάξουμε τα πιο όμορφα μαγιάτικα στεφάνια.

Έρχεται και ο Κρίστιαν στο τέλος του μήνα. Έρχεται, δηλαδή ,το καλοκαίρι.

Στο τέλος του μήνα, όταν πια έχει γλυκάνει ο καιρός, φοράς λεπτή ζακέτα και πίνεις την μπύρα σου απολαυστικά στην Αργώ. Παίζει και καλές μουσικές, όταν θέλει.

Μετά το χαλάζι. Στο βάθος του ορίζοντα οι ανεμοδίνες.

 Στην Αργώ για μπύρα.

Η υποδοχή στο μαγαζί της κυρίας Μαργαρίτας στο Κλεισίδι είναι πάντα έτσι, σα να γυρνάς σπίτι σου. 

Πάντα επιστρέφεις.

Ι  ο  ύ  ν  ι  ο  ς

Δειλά δειλά κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτοι τουρίστες. Λάθος λέξη, δεν είναι τουρίστες όλοι, κάποιοι είναι μόνιμοι επισκέπτες, χρόνια τώρα έρχονται συγκεκριμένη περίοδο.

Τα μαγαζιά έχουν ανοίξει όλα, τα σοκάκια δεν είναι πια έρημα. Χαιρετάς κόσμο πηγαίνοντας στο σχολείο.

Η γιορτή λήξης του Δημοτικού Σχολείου είναι το event του μήνα. Α, ναι, και το αποκριάτικο πάρτυ στις Μάντρες!

Το ΑΤΜ πάλι χωρίς χρήματα. Πολλά νεύρα.

Αποχωρισμοί που δεν πίστευες πόσο θα σε καταβάλλουν στο τέλος του μήνα.

Στιγμιότυπο από την καλοκαιρινή γιορτή του Δ.Σ. Ανάφης

Αναχώρηση του F/B ΒΙΝΤΖΕΝΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ για Αθήνα

Ι  ο  ύ  λ  ι  ο  ς

Οι παραλίες αρχίζουν και γεμίζουν. Και σκηνές και κόσμο. Στο  Ρούκουνα ήδη υπάρχει μια σειρά σκηνών και ώρες ώρες ενοχλείσαι. Μα, πριν ένα μήνα έκανα μπάνιο μόνη μου... Τώρα, ναι, μπορούμε να πούμε ότι ήρθαν οι τουρίστες.

Τέλος του μήνα, στη χώρα υπάρχει βαβούρα, η πλατεία είναι γεμάτη κόσμο που κάθεται στα πεζούλια, στα σκαλιά του Δημοτικού, και φυσικά οι ηλικιωμένοι θαμώνες στο “Σοκάκι”. Άμα είσαι τυχερός, ο μπαρμπα-Μανώλης θα “τσαμπουνίσει” κιόλας!

Λάιβ μουσική στο  Ρούκουνα , στο “Καραβάκι”, στο “Αρμενάκι”, στον “Αστραχάν”. Ποιός να το έλεγε ότι δεν θα μπορούσες να διαλέξεις.

Μάλλον, η επιλογή είναι να απομακρυνθείς κάποιες μέρες σε καμιά πιο ήσυχη παραλία, ο Μέγας Ποταμός  ενδείκνυται.

Ευκαιρία να πας και στον Κάλαμο, τόσο καιρό το λές.

Ο μπαρμπα-Μανώλης ο τσαμπουνιέρης στην πλατεία μπροστα στο Δημοτικό Σχολείο

Άποψη του νησιού από την κορυφή του Καλάμου, στα 460μ.

Α  ύ  γ  ο  υ  σ  τ  ο  ς

“Βουλιάζει” το νησί. Τα κορίτσια στη “Μαργαρίτα” τρέχουν και δε φτάνουν, ο Μάριος με το πουλμανάκι κάνει συνεχώς δρομολόγια, ο Κρίστιαν μεταφέρεται στα Φτενά,  και εσύ αποχαιρετάς την Ανάφη.

Αφήνοντας πίσω το λιμάνι του Αγ.Νικολάου

Καλή αντάμωση.

Το τραγούδι της ημέρας

Ο χαμένος τα παίρνει όλα - Γ. Αγγελάκας

Βρεττάκος ΙΙ

Επιστροφή ένα χρόνο μετά, μη με ρωτήσετε γιατί αυτή τη χρονική στιγμή

.

Απλά θα θυμηθούμε την περσινή μέρα Παιδικού Βιβλίου και το αφιέρωμα που είχαμε δουλέψει.

"Μου πήραν τον ήλιο μου, αλλά εγώ θα τον βρώ.
Κανόνισα μια μυστική συνάντηση μαζί του
όπως εκείνος που πηγαίνει για παράνομο τύπο
ή για παράνομο υλικό. Θα γιομίσω τον κόρφο μου
μεγάλα φύλλα χρυσαφιού και λάμπες για την κρύπτη μου,
πριν μου αφανίσουν την ψυχή να την κυκλοφορήσω
χέρι με χέρι μές τη νύχτα."
(Ν.Β.)