"Μα πώς είναι δυνατόν να μην έχει ρίγες;" σκέφτηκε μεγαλόφωνα. Εκείνη την ώρα όμως περνούσε πάνω από το δεντρόσπιτο του σύντεκνού του του κότσυφα. "Τιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι;" έσκουξε η κοτσυφίνα. Δεν έχασε χρόνο και ενημέρωσε την φιλενάδα της,την καρακάξα. Μη σας τα πολυλογώ, σε λίγη ώρα όλο το νησί ήξερε για την πέρκα. Τα κουτσομπολιά έδιναν και έπαιρναν. Και να φανταστείτε πως ο κόρακας μόλις που ξαπόσταινε έξω από τη φωλιά του.
Λιγό πιο χαμηλά υψομετρικά, η πέρκα συνέχιζε αμέριμνη την βόλτα της. Και ήταν τόσο χαρούμενη. Ήταν η μοναδική πέρκα που κατάφερε εδώ και χρόνια να αποτινάξει από τις πλάτες τις τα σημάδια υποταγής στο είδος. Ε όχι, εκείνη δεν ήθελε ρίγες! Ήθελε να μπορεί να αποκτήσει το δικό της χαρακτήρα και ύφος. Το πάλεψε, και τα κατάφερε. Βέβαια η πλαστική επέμβαση ενείχε ρίσκο, αλλά ήταν αποφασισμένη. Και της βγήκε σε καλό.
Λιγό πιο χαμηλά υψομετρικά, η πέρκα συνέχιζε αμέριμνη την βόλτα της. Και ήταν τόσο χαρούμενη. Ήταν η μοναδική πέρκα που κατάφερε εδώ και χρόνια να αποτινάξει από τις πλάτες τις τα σημάδια υποταγής στο είδος. Ε όχι, εκείνη δεν ήθελε ρίγες! Ήθελε να μπορεί να αποκτήσει το δικό της χαρακτήρα και ύφος. Το πάλεψε, και τα κατάφερε. Βέβαια η πλαστική επέμβαση ενείχε ρίσκο, αλλά ήταν αποφασισμένη. Και της βγήκε σε καλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου