Το άκουσμα το σημερινό ήρθε απρόσμενα ως πρόταση-προσπάθεια συναισθηματικής ανάτασης.
Πρώτη φορά στα αυτιά της σαύρας, άφησε μια μυρωδιά από εκείνα τα ταξίδια που κανείς κάνει μοναχός, αλλά με παρέα.
Μένουμε στο Νότο.
Καληνύχτα
"Δε θα ήθελα να κλείσω τα μάτια δίχως να ιδω. Δε θα ιδώ χωρίς να μιλήσω. Και δε θα μιλήσω χωρίς να τραβήξω το λόγο από μέσα βαθιά μου, όπως ένα μπηγμένο μαχαίρι. Το φώς έχει μέσα του αίμα, το αίμα έχει φώς, κι η καρδιά μου, ευτυχώς τρυπημένη απ΄’τα βλέμματα χιλιάδων παιδιών, είναι τώρα γιομάτη καρφωμένα μαχαίρια." (ΧΡΕΟΣ, Νικηφόρος Βρεττάκος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου